Lekcja w-f Tańczymy poloneza Małe chearleaders Szkolne jasełka Dzień Mamy
 Szkoła Podstawowa nr 9 w Rzeszowie      
Strona główna
Nasza dzielnica
Historia szkoły
Nauczyciele
Uczniowie
Aktualności
Kronika szkoły
Absolwenci
Przydatne adresy

         

Komputer w życiu naszych dzieci.

      W dzisiejszej rzeczywistości nie ma chyba człowieka, który nie dostrzegałby wpływu technicznych środków przekazu na młodych ludzi, zarówno w pozytywnym jak i negatywnym aspekcie. Jednak mimo to, że zdajemy sobie z tego sprawę, trudno jest nam zmienić przyzwyczajenie i zdecydowanie ograniczyć ilość czasu spędzanego przed telewizorem czy właśnie komputerem. Przyjmijmy, że nasze dziecko spędza czas przed komputerem przez dwie godziny dziennie(jakaś ulubiona gra). W skali tygodnia jest to 14 godzin, w skali miesiąca 60 godzin, a tylko w jednym roku daje to wynik 720 godzin, czyli 30 dni. Zatem jeden miesiąc w roku poświęca nasza pociecha na grę na komputerze.
     Warto zauważyć, że zarówno telewizja jak i komputer (dziś już obecny prawie w każdym domu) bombarduje mózg dziecka ogromną ilością obrazów, słów, ruchu, świateł, co przykuwa jego uwagę, ale niestety często niczego nie wnosi. Nawet my dorośli jesteśmy w stanie przyjąć tylko pewną dawkę bodźców, jeśli jest ich zbyt dużo, przestajemy na nie reagować i stają się nam obojętne. Są jednak szkodliwe dla zdrowia. Pojawiają się problemy ze wzrokiem, słuchem, koncentracją uwagi. Dzieci są rozdrażnione, nie potrafią znaleźć sobie same zajęcia, uzależniają się od telewizora i komputera, uzależniają swoje zajęcia od czasu spędzonego przed szklanym ekranem.
      Nie można jednak jednoznacznie powiedzieć, że komputer to samo zło. Ma on również swoje zalety. Oto mocne i słabe strony korzystania z komputera:
ARGUMENTY „ZA”
-    możliwość szybkiego zdobywania różnorodnych informacji bez konieczności wychodzenia z domu – INTERNET
-    rozbudzanie zainteresowań i ciekawości dziecka
-    dostarczanie rozrywki, atrakcyjna forma spędzania wolnego czasu
-    możliwość doskonalenia zręczności, pomysłowości, cierpliwości
-    dostęp do ciekawych programów multimedialnych opracowanych z myślą o uczniach
-    możliwość nawiązania ciekawych kontaktów z rówieśnikami (poczta elektroniczna)
ARGUMENTY „PRZECIW”
-    złodziej czasu
-    przedkładanie komputera  nad inne, aktywne formy wypoczynku
-    brak kontroli nad sposobem użytkowania komputera przez dziecko pozostawione w domu
-    problemy zdrowotne związane z brakiem ruchu, wzrokiem
-    łatwość dostępu do brutalnych gier
-    zawieranie niewłaściwych  znajomości
-    doprowadzanie do uzależnienia komputerowego– „Nie mogę bez niego żyć!”
-    utożsamianie się z negatywnymi bohaterami gier komputerowych, przyjmowanie ich sposobu działania, często przesyconego agresją
Dla dzieci w młodszym wieku szkolnym najgroźniejsze zdają się być nieodpowiednie gry komputerowe. Od nich zaczyna się uzależnienie od komputera.
DLACZEGO GRY KOMPUTEROWE „W ZABIJANIE” MAJĄ SILNY WPŁYW NA GRACZA?
1.    Gracz nie tylko ogląda przemoc na monitorze komputera, ale sam jej dokonuje!
2.    Gracz w czasie gry nie tylko identyfikuje się z bohaterem, ale sam niejednokrotnie staje się nim!
3.    Gracz sam podejmuje decyzje o dokonanych przez siebie aktach przemocy – często im bardziej wyrafinowanych – tym lepszych!
4.    Gracz traci w końcu relacje między dobrem , a złem – im częściej „zabija” , tym szybciej przestaje robić to na nim wrażenie!
SCHEMAT UKAZUJĄCY UZALEŻNIENIE OD KOMPUTERA
1.    Ciekawość
2.    Fascynacja
3.    Duma rodziców ze zdobytych przez dziecko umiejętności
4.    Główna aktywność dziecka- komputer
5.    Uzależnienie
Cała przygoda z komputerem zaczyna się zupełnie niewinnie, najpierw ciekawość i fascynacja, która przy aprobacie rodziców prowadzi do rezygnacji z dotychczasowych, lubianych dotąd przez dziecko innych form spędzania wolnego czasu. Wkrótce używanie komputera staje się główną formą spędzania wolnego czasu. W przypadku braku dostępu do komputera pojawiają się wybuchy agresji, apatia, rozdrażnienie, co z kolei powoduje konflikty z najbliższymi. Wspólne spacery, rozmowy o problemach, książkach stają się dla dziecka nudne. Wśród rówieśników wiodącym tematem są bohaterowie gier komputerowych. Końcowym efektem uzależnienia od komputera, a w szczególności gier komputerowych mogą być:
-    Wzrost agresji wobec innych osób
-    Chęć bezwzględnego podporządkowania sobie innych
-    Egocentryzm – nastawienie wyłącznie na zaspokajanie własnych potrzeb
-    Nastawienie na rywalizację, a nie na współpracę
-    Niski poziom empatii- umiejętności zrozumienia innych
-    Brak zrozumienia i tolerancji
-    Zbyt duża impulsywność w działaniu
-    Trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych
-    Obojętność
Cechy te nie pozostają bez wpływu na kształtowanie osobowości dziecka
 
List dziecka wołającego o pomoc:
KOCHANI RODZICE!
1.    Nie pozwólcie mi spędzać zbyt wiele czasu przed komputerem
2.    Nie wyganiajcie mnie do komputera, kiedy chcecie mieć trochę czasu wolnego.
3.    Nie pozwalajcie mi grać w gry oparte na przemocy, na początku zawsze się ich boję i często nie mogę zasnąć.
4.    Bądźcie moimi nauczycielami i pokażcie mi jak mądrze korzystać z komputera.
5.    Bardzo Was kocham i chciałbym być kiedyś podobny do Was.

Zdając sobie sprawę z istniejącego zagrożenia podejmijmy kroki, które ochronią nasze dzieci przed negatywnym wpływem komputera.
„RADY DLA RODZICÓW”:
1.    Opracuj wspólnie z innymi członkami regulamin korzystania z komputera.
2.    Kontroluj dziecko w czasie pracy przy komputerze, zwróć uwagę na to, w jaki sposób korzysta z Internetu.
3.    Nie pozwalaj na instalowanie gier pokazujących przemoc, drastycznych, promujących negatywne postawy.
4.    Zainstaluj w domowym komputerze programy i systemy filtrujące zasoby Internetu – ograniczy to w dużym stopniu dostęp do treści niepożądanych.
5.    Rozmawiaj z dzieckiem o zagrożeniach wynikających z niewłaściwego używania komputera.

Opracowała: Elżbieta Siorek
 
Literatura:
Fechner – Sędzicka, E. Lachowska – Żarska – „Nauczyciele – rodzicom”
Noga H. – „Czy nowoczesność niweczy trudy wychowania?” w „Wychowawca 1998 nr5”
Zwoliński A. „Demony komputerowego nieba”