Rzeszów - Biała

     Do 31 grudnia 2008r. duża wieś podmiejska, położona w północnej części gminy Tyczyn, pomiędzy Rzeszowem a Tyczynem. Obszar wsi leżał na styku Pradoliny Podkarpackiej i Pogórza Dynowskiego, część zachodnia na równinnej trasie doliny Wisłoka ( 205 - 207 m n.p.m. ), część wschodnia sięgała wierzchowiny wzniesień progu Pogórza ( 361 m ). Przez równinę, z południowego wschodu na północny zachód, przewija się kręta wstęga rzeki Strug, wpadającego do Wisłoka. Niemal środkiem obszaru , pograniczem wspomnianych regionów, przebiega droga Rzeszów - Dylągówka. Stara część wsi rozsiadła się na równinnej trasie doliny Wisłoka, nieco na zachód od drogi do Dylągówki, nowsza rozciąga się po obu stronach tej trasy. Centrum usytuowane jest na północnym skraju  u granic miasta Rzeszowa, w rejonie skrzyżowania ulic Miłej i Gościnnej. Tu znajduje się szkoła i Dom Ludowy, a w pobliżu kościół parafialny. Północna i zachodnia część dawnego obszaru wsi zwana Zagrody i Zastruże, znajdują się w granicach miasta Rzeszowa. Na wschodnich obrzeżach , już na wyniosłości progu Pogórza, usadowiły się domy przysiółka Łany Bialskie. Początki Białej nie są znane. Jako wieś stara wymieniana jest w dokumencie Kazimierza Wielkiego z 1368 r. Biała musiała powstać jednak znacznie wcześniej, być może jeszcze w czasach przynależności tych ziem do Rusi. W początkach XIV w. rządziła się prawem niemieckim. Wchodziła w skład włości zaleskiej, a później tzw. państwa tyczyńskiego, stanowiąc własność jego kolejnych dziedziców. W połowie XIX w. dostała się w posiadanie Mikołajewiczów. Wkrótce potem tut. folwark znalazł się ponownie w kompleksie dóbr tyczyńskich, należąc do Wodzickich, Radziwiłłów i Uznańskich. Folwark w Białej istniał do 1944roku, kiedy to został rozparcelowany. W 1515r. Biała miała 12 łanów, był tu młyn i karczma. Zamieszkała była przez Rusinów, o czym świadczy wzmianka o popie. W 1880r. w Białej było 190 domów i 1155 mieszkańców, czynny był browar, szkoła ludowa i kasa gminna. Wieś zamieszkiwali Polacy i Rusini. Jeszcze w 1938r. żyło tu około 650 grekokatolików, należących do cerkwi parafialnej w pobliskim Zalesiu. Tutejsi Rusini wyróżniali się właściwie tylko wyznaniem. Jak podaje etnograf Aleksander Saloni, w 1907r. posługiwali się oni na co dzień językiem polskim, a i pop w Zalesiu kazania głosił w tym języku. W latach 1952-1977 duża część wsi została przyłączona do Rzeszowa. Biała nie posiada walorów mogących wzbudzać zainteresowanie turystów. Jest od lat intensywnie rozbudowana jako osiedle mieszkaniowe. Działają tu, rozwijające się szczególnie ostatnio, liczne prywatne firmy i zakłady usługowe. Coraz mniej jest tu tradycyjnego rolnictwa, a coraz więcej biznesu. W starej części  zachowało się już tylko kilka drewnianych domów z końca XIX wieku oraz murowana kapliczka z przełomu XVIII i XIX wieku. W centrum Dom Ludowy ukończony  i oddany w 1965r., Dom Strażaka zbudowany w latach 1968-1971 oraz Kościół Parafialny pw. Miłosierdzia Bożego zbudowany w 1982r. Aktualnie  zajmuje obszar o powierzchni 605ha, w tym 498ha użytków rolnych (82%), posiada 668 gospodarstw domowych, w tym tylko 189 gospodarstw rolnych i liczy 1442 mieszkańców. Działa tu 121 podmiotów gospodarczych. (informacje z 1998 roku).
     1 stycznia 2009r.  cała Biała zostala włączona do granic Rzeszowa i stała się jego dzielnicą pod nazwą Biała.