3 maja wypada co roku religijne i narodowe święto. W tym roku jest to 215 rocznica uchwalenia Konstytucji 3 - Maja. Rocznicę tą obchodzili polscy patrioci uroczyście już podczas rozbiorów, pomimo represji i sprzeciwu zaborców. Szczególnie doniosłe uroczystości odbywały się w Galicji pod koniec XIX w, gdzie Polacy posiadali szeroką autonomię. W okresie międzywojennym. rocznica uchwalenia Konstytucji 3 Maja była wielkim świętem państwowym. Po II wojnie światowej, w nowej rzeczywistości politycznej i ustrojowej zaprzestano obchodzenia tej rocznicy. Dopiero 6 kwietnia 1990r. Sejm Rzeczpospolitej Polskiej zdecydował przywrócić jako święto państwowe dzień 3 Maja, tj. rocznicy uchwalenia pierwszej polskiej Konstytucji, ogłoszonej podczas obrad Sejmu Wielkiego w 1791 r.
   Co roku w większości polskich szkół podczas akademii związanych z tym świętem rozbrzmiewają znane pieśni patriotyczne: „Święta miłości kochanej ojczyzny", „Witaj majowa jutrzenko", czy „Zgoda sejmu”. Uczniowie przypominają historię tamtych dni majowych, o których przecież nie sposób zapomnieć. Z tej też okazji 4.05.2006r.odbyła się w naszej szkole uroczysta akademia. Mottem przygotowanej przez uczniów kl.VI inscenizacji były słowa: „Bóg nas stworzył Polakami”. Akademia została przygotowana w formie lekcji historii, na której zostały przypomniane lata, które budziły na krótko nadzieje Polaków na utraconą podczas rozbiorów wolność, bowiem obóz propagujący reformy, zwany patriotycznym, dążył do przeprowadzenia pewnych reform ustrojowych, zniesienia kurateli caratu, poprawy stanu obronności państwa drogą powiększenia armii, jednak przeciwny tym zamierzeniom obóz opozycji magnackiej był wrogi wszelkim reformom i zamierzał nadal opierać się na protekcji rosyjskiej. Król i stronnictwo dworskie dążyło do wzmocnienia władzy królewskiej i powiększenia sił zbrojnych, ale w oparciu o carat. Walka pomiędzy tymi stronnictwami miała się rozegrać w Sejmie, który rozpoczął obrady w 1788r. Prace Sejmu Czteroletniego uwieńczyło uchwalenie nowej Konstytucji w dniu 3 Maja 1791r. Choć połowiczna w kwestiach społecznych, stanowiła poważny krok naprzód w dziele reformy państwa. Wiele jej postanowień, znoszących zacofane wolne elekcje, konfederacje, rokosze i liberum veto, było zdecydowanie postępowych. Nic dziwnego, że mocarstwa zaborcze potraktowały ją jako groźny dla nich przejaw „zarazy rewolucyjnej" ciągnącej od Francji, która w tym czasie przeżywała rewolucję burżuazyjną. Ustawę majową ostro zwalczała opozycja magnacka. 27 kwietnia 1792 r. jej przedstawiciele podpisali w Petersburgu akt konfederacji, który potem ogłosili w miasteczku Targowica na Ukrainie pod fałszywą datą 14 maja. Akt ten unieważnił Konstytucję 3 Maja i całą działalność Sejmu oraz oficjalnie wzywał carycę Katarzynę II do udzielenia zbrojnej pomocy, celem przywrócenia dawnej formy rządów w Rzeczpospolitej. Warto w tym miejscu przytoczyć fragment recytowanego przez uczniów wiersza M. Konopnickiej, który ciągle powinien stanowić przestrogę dla wszystkich, którzy decydują o losach naszej ojczyzny:
Oj, Targowiczanie
Dobrze się nazwali!
Jak Judasza, za srebrniki,
Polskę stargowali!
18 maja 1792 r. wojska carskie przekroczyły granice Korony i Litwy. Konsekwencją przegranej Polaków był II rozbiór Polski w 1793r., a następnie w ł795r. III rozbiór, który zlikwidował niepodległe państwo na 123 lata.
   Dzieło Konstytucji 3 Maja nie zginęło. Do historii przeszła jako druga na świecie, po konstytucji amerykańskiej, a pierwsza w Europie demokratyczna ustawa zasadnicza.